چشم به راه سپیده‌ایم،
صبح روشن عدالت،
وعده‌گاه منتظران قسط مهدوی.
در انتظار دمیدن صبحی هستیم خجسته و نورانی، که سیمای صاحب زمان و زمین و منجی انسان و مبیّن دین از ((افق انتظار)) سر برآورد و انیس دل‌های خسته و مرهم جان‌های سوخته گردد.
او که امام عدل و پیشوای قسط است، اکنون در عصر غیبت، با ((حضور غایبانه))‌اش سراسر زمین و زمان را آکنده است و نام و یادش نیروبخش دل‌هاست.
کدام اشک شوق و سوز دل است که نشان از آن یادگار علی و فاطمه‌(علیهما‌السلام) ندارد؟!
کدام مجلس و محفل عارفانه، بی‌یاد او سر می‌گیرد؟!
امروز، جهان تشنة زلال عدالت مهدوی است.
خورشید جمال او، هر چند در پس پردة غیبت است، روشنای جان و جهان است.
عطر یادش، مشام جان را معطر می‌کند. شوق انتظارش، چراغ امید را در شبستان تاریک تاریخ بر می‌افروزد. نوید آمدنش، به امّت‌های مظلوم و توده‌های دربند، جرأتِ فریاد و توانِ مبارزه و شجاعتِ پنجه‌افکندن در پنجه‌های طواغیت می‌بخشد.
او نه تنها ((مهدی شیعه)) و ((مهدی اسلام)) که ((مهدی بشریّت)) است.
وقتی ندای ((جاءالحق)) از آفاق ظهور و حضور سر دهد، آن روز دیدنی است.
آن روز، آوای گرم جبهة ایمان، شنیدنی است.
امروز، دلباختگانش، شوق دیدار دارند و دلسوختگانش، داغ انتظار.
آن عزیز موعود، وعدة سر به مُهر الهی است؛ روشنای شب‌های تار و صفابخش روزهای انتظار.
نام شیرین ((اباصالح))، حلاوت بخش کام‌ها و حیات بخش قلب‌هاست و ((نسیم عدل)) را در رواق دل‌ها می‌افشاند و ((قسط و عدل)) را همچون روحی جاری در همة عصرها و دوران‌ها می‌گسترد.
امروز، نگاهمان را فرش راهش کرده‌ایم، چشمانمان را به افق دوخته‌ایم، تا مگر آن تک‌سوار از گرد راه برسد و خاک قدومش را توتیای چشم‌های خویش سازیم.
خدا را شکر! به پیشوایی معتقدیم که خط روشن ایمان را ترسیم می‌کند و جبهة گستردة عدالت را می‌گشاید و دادخواه انسان می‌گردد.
وارث زمین است و امام زمان.
شبیه‌ترین افراد به پیامبر در سیرت و صورت و شمایل، و هم‌نام و هم‌کنیة او که چیزی از ویژگی‌هایش در ابهام نیست؛ واضح و گویا و شفّاف و روشن.
خدا را سپاس! امّتی داریم ((مهدوی))؛ یعنی مهدی‌شناس، مهدی‌باور، مهدی دوست، مهدی‌طلب و مهدی‌مرام.
به آینده‌ای چشم دوخته‌ایم، گرم و سبز و روشن و خرّم.
به پیشوایی دل سپرده‌ایم از نسل امامان حق و عدل و از تبار رسول حرّیت و آزادگی و داد. به موعودی دلخوشیم که نامش حتّی یأس و دلمردگی را می‌میراند و به زانوهایمان توان ایستادن می‌بخشد و مشت‌هایمان را در برابر استکبار، فراز می‌آورد و خشم‌هایمان را بر ضدّ طاغوت‌ها بر می‌انگیزد و کینة جبّاران ستمگر را در دشت سینه‌ها می‌افشاند.
امروز میلیون‌ها انسان در سطح جهان، چشم به راه ((روز نجات))‌اند،
تا وعدة انبیا تحقّق یابد،
تا بشارت‌های پیامبران به ظهور رسد؛ ((الّذی وعد الله به الأمم...))،
تا ((حکومت واحد جهانی)) بر پایه‌های ((قسط و عدل)) بر پا شود.
بی‌شک، روزی این انتظار به سر خواهد آمد.
آن‌که ((موعود امم)) و ((قائم آل محمد)) است، به نجات جهانیان خواهد آمد.
روزی خواهد رسید که نداهای ((أین بقیّة‌الله)) را پاسخی چون ((جاءالحق)) خواهد رسید.
یاران او نیز، که در رکابش سر و جان می‌بازند و مطیع فرمان اویند، ویژگی‌های خود او را دارند: مهربان بر مؤمنان، سخت‌گیر بر کافران و منافقان، عدالت‌گستر، ساده‌زیست، پرتلاش، جوان‌دل، زاهدان شب و شیران روز، آهنین اراده و قوی دل.
وقتی ظهور کند، اسلام را از غربت نجات می‌دهد؛ احکام قرآن را پیاده می‌کند؛ با انحرافات،‌ بدعت‌ها، تحریف‌ها، تزویرها، تبعیض‌ها و ستم‌ها مبارزه‌ای سخت و بی‌امان خواهد داشت و عطر عدالتش به همة خانه‌ها خواهد رسید.
این‌ها نویدهایی است که پیشوایان آسمانی به ما داده‌اند.
ما به ((آیندة بشر)) امیدواریم و به سرنوشت‌ نهایی انسان‌ها خوش‌بین.
در انتظار طلوعی نشسته‌ایم که جهان را زیر بال عدالت و رحمت خویش بگیرد.
و امیدوار به ظهوری ایستاده‌ایم که دنیا را از چنگ ابرقدرت‌ها برهاند و بر ساحل امن و امانِ دین بنشاند.
سلام بر آن یوسف غایب از نظر ((که صد قافله دل همره اوست)).
سلام بر مهدی فاطمه، بهار دل‌ها، امید انسان‌ها و ((ذخیرة الله)) برای تجلّی نور حق بر پیشانی زمان و گسترة زمین... . سلام بر آن ((عدالت موعود)).