گفتم که روی ماهت از ما چرا نهان است؟

 

 گفتا: تو خود حجابی، ورنه رخم عیان است‏

 

 گفتم که از که پرسم جانا نشان کویت؟

 

 گفتا: نشان چه پرسی، آن کوی بی نشان است‏

 

 راستی! انتظار چیست؟ چرا این‏قدر به آن سفارش و پیرامونش گفت‏وگو شده است؟ تو پیام انتظار را نه تنها از لابلای امواج بلند کلام مهربان رسول‏صلی الله علیه وآله و نسیم رسای سخنان بی‏همتای علی‏علیه السلام - که پدران امّت لقب گرفته‏اند می‏شنوی، بلکه صدای هر یک از معصومین‏علیهم السلام ضمیر هشیار تو را با ضرورت و اهمیّت آن آشنا می‏کند.

 

 زمانی می‏توانیم معنای انتظار و حقیقت آن را درک کنیم که بدانیم و لمس کنیم امام زمان(عج) را برای چه می‏خواهیم قبل از این‏که معرفت به مهدی موعود پیدا کنیم، یک پیش فرض لازم و ضروری است و آن این است که او را برای چه می‏خواهیم و اصلاً چه ضرورتی به وجود او می‏باشد. در واقع تا نسبت به این مسأله تشنه نشویم، به حقایق آن دسترسی نخواهیم داشت. مادامی که این عطش انتظار و این احساس نیاز و به تعبیر زیبای معصومین،علیهم السلام اضطرار و افتقار به حجت و امام عصر (عج) شکل نگیرد، به دنبال حضرتش نخواهیم رفت و د رانتظار ظهورش حرکتی نخواهیم داشت که:

 

 آب کم جو، تشنگی آور به دست

 

تا بجوشد آبت از بالا و پَست‏

 

 از این رو مناسب است نگاهی دوباره به مقوله انتظار داشته باشیم